Με αφορμη τον θανατο του Lou Reed χθες θα ηθελα να μοιραστω και εγω την εμπειρεια μου με τους velvet underground.
Πριν απο 8 χρονια ειχα μπλεξει και εγω στον ιστο του indie,post rock,new wave,post punk κτλ,επισης ητανε και η ιδια περιοδος που ενας πολυ καλος μου φιλος με ειχε μπασει στα 60's.
Gandalf,H.P Lovecraft,country joe,donovan,stones,beatles,kinks,united states of america και αληθεια θα μπορουσα να γραφω για ωρες.
H μπανανα ομως δεν ητανε εκει,δεν την ακουγα γιατι την εβριζα και την θεωρουσα εναν αδιαφορο δισκο,ενα πειραματικο αποτυχημενο μουσικο πειραμα της εποχης,με ελεγες και αρκετα μαλακα και πεισματαρη που ειχα τετοια αποψη.
Εκεινη την εποχη πανω απο την διδοτου ειχε ανοιξει το jinx, αγοραζα ολα μου τα cd απο εκει γιατι ο Χαρης ειχε πολυ σπουδια γνωση πανω στο αντικειμενο και γιατι δεν σε κουραζε με φανφαρες.
Αρκετα συχνα μιλουσαμε για την μπανανα και ο χαρης επεμενε οτι θα μου αλλαζε την αντιληψη και την διορατικοτητα αν το ξεροκεφαλο μου επαιρνε μπρος,ακομα και ενα βραδυ που ειχαμε βγει ειχα τσακωθει για την μπανανα φωναζωντας μα αυτο ειναι σκατα,αυτος ο δισκος δεν σημαινει τιποτα..
Μια φθινοπωρινη μερα στο jinx γυρναει και μου λεει ο Χαρης,ακου ξερω οτι δεν σου αρεσει η μπανανα αλλα κατσε το βραδυ σπιτι,κλεισε ολα τα φωτα και ακου τον δισκο με ακουστικα και μην σκεφτεσαι τιποτα αλλο,απλα ακουσε το.
Η αληθεια να λεγεται ενα χρονο μετα το εκανα,χωρις καποιο ιδιαιτερο λογο,απλα θυμηθηκα τα λογια του Χαρη και για πρωτη φορα στην ζωη μου ενιωσα οτι κατι μου αλλαξε την ζωη,ενιωσα εναν κομπο στο στομαχι,μια απεραντη ενοχη που εβριζα αυτο τον δισκο και το οραμα του Χαρη να μου λεει στα ελεγα εγω!
Η αγαπη για τους velvet underground και για τον Lou Reed ηρθε και εμεινε για παντα στην ζωη μου,ακομα και σημερα με τους My Drunken Haze ειναι μεγαλο σημειο αναφορας στην μουσικη που φτιαχνουμε.
Θα μπορουσα να πω αληθεια τοσα πολλα πραγματα για τους Velvet Underground αλλα η αληθεια ειναι οτι ο καθενας τους νιωθει και τους αντιλαμβανεται διαφορετικα και αυτη ειναι η τεραστια ομορφια τους,δεν θα σας πω κατι που δεν ξερετε,απλα ενα μεγαλο ευχαριστω εκ καρδιας στον Χαρη που τους εμαθε και στον Lou Reed που με το εργο του μας εκανε ολους καποια στιγμη να πιασουμε κιθαρα στα χερια μας.
Επισης αν καποιος απο εσας δεν εχει ακουσει την μπανανα,το βραδυ στο σπιτι βαλτε ακουστικα και ακουστε τον δισκο,θα σας αλλαξει ολη την αντιληψη.
Σε ευχαριστω Lou Reed και καλο ταξιδι.
Ride into the sun man..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου