Still Corners-Creatures Of An Hour

Περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να γράψω το review για τον δίσκο των Still Corners,πιθανόν έναν από τούς καλύτερους δίσκους πού έχω ακούσει εδώ και 3 χρόνια,ο τελευταίος ήταν των Mono In Vcf το 2008.
Όπως και να χει έχουμε να κάνουμε με τελειομανείς,οι Still Corners είναι τελειομανείς,και θέλει πολλά αρχίδια να φτιάχνεις μόνος σου τον ήχο και να μιξάρεις με ακουστικά στα αυτιά και να έχεις 100 takes φωνής στα χέρια σου.
Έχουνε δικό τους στουντιάκι εκεί στο London,και έχουνε πεί πώς αντί να παρτάρουμε τα σαββατόβραδα προτιμάμε να κλεινόμαστε μέσα και να γράφουμε μελαγχολικά ποπ τραγουδάκια,after all έχει άλλες 6 μέρες η βδομάδα.
Γάμα τα και εγώ σιχαίνομαι τα σαββατόβραδα,ήταν πάντα για τον πούτσο.Θέλει μερικά χρόνια να το καταλάβεις.
Να βγαίνετε τις Πέμπτες ειναί γαμώ.
Αρκετά με τα εισαγωγικά,στο ψητό:
1.Cuckoo:Η αναλογία πάθους και ανελέητου καρδιοχτυπιού ξεχειλίζει εδώ με την vibrato/tremolo κιθαρίτσα να σου ξυρίζει τα σωθικά και την Tessa Murray να υποκρίνεται ανορεκτικούς οργασμούς ανα second,θα μπορούσε να ήταν και πιο τζοντέ αλλά θέλαν κυρίλα,live πάντως το τραγούδι γαμεί.
2.Circulars:Intro με πλήκτρα Country Joe and The Fish,τζοντέ μπασάκι και shoegaze κιθαριές,οδή πρός άγνωστη κατεύθυνση αλλα το ταξίδι κρύβει εκπλήξεις,κρυφτούλι με το πληκτράκι,ονειροπόλημα του κερατά,χαοτικό όσο πρέπει και μικρή διάρκεια,μένεις με το ερωτηματικό,παρ'όλα αυτά είναι πανέμορφο,σαν να πηδάς και να χύνεις πριν την ώρα σου.
3.Endless Summer:Οκ σου γαμάει την ψυχή με το που ξεκινάει,η Tessa Murray εδώ σου παίρνει την μικρή σου καρδιά στα χέρια της και την λιώνει σαν μπαλάκι του πινγκ πόνγκ,εντυπωσιακότατη παραγώγη,reverb μέχρι τον θεό,sixties keyboards και ένα καλοκαίρι που δεν έχει τελειωμό,ο ήλιος βγήκε αλλά εδώ έχουμε σκοτάδι,προσωπικά ένα απο τα πιο ωραία lovesongs που έχω ακούσει ποτέ και αυτές οι πουτάνες οι κιθάρες έιναι πανέμορφες εδώ,ένα trip στην λάγνα αθωότητα.
4.Ιnto the Trees:Η αγάπη κρύβεται μέσα στο δάσος,λύκε λύκε έισαι εδω;
Δαιδαλώδη ντράμς με την φωνή να παίζει τον ρόλο του λύκου,ένα κάλεσμα σε όργιο με παρθένες και γυμνές γκόμενες,μπάσο που σου τινάζει τον μικρό σου εγκέφαλο και κιθάρες που σε στέλνουν στον διάολο.Θέλετε και άλλα?
5.Τhe White Season:We are back in 1967.
Η ακριβής έννοια της ψυχεδελικής ποπ βρίσκεται σε αυτό το τραγουδάκι,που η φωνή της Tessa ακούγεται σαν κάλεσμα σε ένα μικρό πάρτυ στον ουρανό,δέν ξέρω τι πήρανε όταν το γράφανε αλλά σε στέλνει σε άλλον κόσμο και αυτό είναι και το νόημα της μουσικής,να σε ταξιδεύει.
Τώρα όλα τα κοριτσάκια μπορούν να φωνάξουν,γλυκό μου σύννεφο σε αγαπώ.
6.I Wrote In Blood:Κλειστοφοβία,φαντάσματα,σκιές στον τοίχο,παράνοια,λύτρωση.
Σίγουρα ένα από τα πιο σκοτεινά τραγούδια πού έχω ακούσει ποτέ μου,κιθάρες που σου παγώνουν το αίμα και μία φωνή βγαλμένη από την κόλαση,ο δρόμος προς την λύτρωση ποτέ δεν ήταν εύκολος,αν αγάπησες και τα έδωσες όλα πάρε τα αρχίδια μου,εδώ δεν έχει επιστροφή και δεν στην χαρίζουνε,σου σκίζουν τα σωθικά και είναι όμορφα.Συγνώμη αγάπη μου αλλά έπρεπε να σου πώ πως δεν σε αγαπάνε για αυτό που είσαι αλλά για αυτά που τόσο εύκολα δίνεις.
7.Τhe Twilight Hour:Οκ μέχρι εδώ ας πούμε έχεις τριπάρει αρκετά με τον δίσκο,είμαστε  λίγο πιο πέρα από την μέση του trip,αλλά ρε ατιμούλικα κατεβάσατε μια οκτάβα,πήρατε to main riff του Endless Summer και φτιάξατε αυτό,συγχωρεμένοι γιατί το ταξίδι μέχρι εδώ είναι γαμηστερό,λιλιπούτειες κιαθαριές λοιπόν.νεραιδίστικα φωνητικά,το κλασικό πληκτράκι που δημιουργεί τις πλάτες που του αρμόζουν και οδή προς ένα bittersweet end.
8.Velveteen:Ποσό πολύ με θές;
Πόσο πολύ με αγαπάς,νιώθεις ακόμα την φλόγα,φοβάσαι οτι μια μέρα θα φύγω;
Χαζό χαμόγελο διαγράφεται στο προσωπό της ενώ μου ψυθιρίζει στο αυτί πως ο ερωτάς της τελείωσε για μένα,σαν τις 500 μέρες με την Summer,μόνο που εδώ το σκηνικό έιναι πιο Haunty,πιο σκοτεινό,και τα πλήκτρα σε όλο το κομμάτι είναι σαν θηλιά στο λαιμό.
Άσε με να ονειρευτώ λίγο ακόμα.Λίγο ακόμα...
9.Demons:Αυτό που λέει ο τίτλος,δαίμονες,γιατί η αγάπη έιναι δαίμονας,δαίμονας και ναρκωτικό.
Είναι πολύ δύσκολο να σου φύγουν κάποια πράματα από μέσα σου,είναι πολύ δύσκολο να πείς πως την ξέχασες,ότι κ αν σημαίνει αυτό,απο τα πρώτα ακορντάκια της κιθάρας λυγίζεις και χαζεύεις το ταβάνι,σκέφτεσαι όλα αυτά που δεν έκανες σωστά,κόμποι στο λαιμό και στο στομάχι,η αλήθεια μελοποιημένη και οι δαιμονές σου να χορεύουν γύρω γύρω,όλα αυτά που ήθελες να της πείς και δεν μπόρεσες.Θα λυτρωθούμε ποτέ άραγε;
10.Submarine:Το πλοίο φεύγει,η θάλασσα αγριεύει και εσύ στέκεσαι στα βράχια με τα ακουστικά στα αυτιά,δεν σε νοιάζει αν έχει ήλιο η όχι,προτιμάς ένα αγριο σκηνικό όταν ακούς αυτον τον δίσκο ουτως η άλλως,λατρεύεις τον χειμώνα,λατρεύεις και κατα κάποιο τρόπο την μοναξιά,δεν θές να τελειώσει αυτό το ταξίδι αλλα πρέπει.
Μόλις τελείωσε όπως άρχισε,με τον ήχο από ένα στοιχειωμένο πλήκτρο.
Στην τελική αυτό είναι ο δίσκος,μιλάει για εναν χωρισμό,για μια οδύνη προς την λύτρωση και για την μοναξιά.
Σου γαμάει τα σωθικά αυτός ο δίσκος και για αυτό τον λάτρεψα,επίσης για την παραγωγή του και την σκοτεινή του ψυχεδελική ατμόσφαιρα,έιναι ο δίσκος της χρονιάς και χαίρομαι που μοιράστηκα τα συναισθηματά μου για αυτόν.
Τελειότητα ρε πούστη μου.
Au Revoir.